PRZYJDĄ LEPSZE LOSY - ODEPRZEMY CIOSY! (KALENDARIUM CODZIENNOŚCI)

Niedawno obchodziliśmy kolejną rocznicę powrotu Torunia do Macierzy w 1920 roku. Ale bywały w dawnym Toruniu inne obchody „powrotu do Macierzy” – jak planowane przez Niemców, w 1872 roku, centralne święto 100-lecia powrotu Torunia do Macierzy (czyli - dla Polaków - rocznica pierwszego rozbioru Polski...). 
Te plany budziły oczywisty opór polskich torunian. Poza tym wytykali oni władzom miejscowym błąd historyczny: co za absurd, żeby obchodzić ten jubileusz w Toruniu! Przecież miasto znalazło się w granicach pruskich dopiero wskutek drugiego rozbioru Polski, w 1793 roku. A jeszcze na dodatek władze zamierzały obciążyć torunian specjalnymi opłatami na ten cel.

K. Chmielewski (zapewne /?/ archeolog Kazimierz Chmielewski) w Gazecie Toruńskiej opublikował wierszowane dziełko na ten temat:

Przezacni Protektorowie!

Księża! Damy i Panowie!

W tym tak smutnym roku,

Wśród cierpień natłoku,

W stuletnią rocznicę…

Rośmy łzami lice…

Złączmy się jednością –

Rozgrzejmy miłością –

Wzajem się wspierajmy,

Wzajem pomagajmy.

Przyjdą lepsze losy –

Odeprzemy ciosy

Co nam zagrażają,

W serca uderzają.

Wieszcz Piernikarz tego życzy,

I na względy wasze liczy.

Jadę z madziarskim nektarem,

 Z wonnem hawańskiem cygarem:

Der…sów – odprawiajcie,

Aj…jom – drzwi zamykajcie.

Niechaj sobie tam ruszają,

Gdzie za nas dumnie najgrawają,

Gdzie gwałt – prawem się nazywa,

Stuletnia stypa odbywa.

My tu z Wami – w każdej doli,

To czujemy, co Was boli,

My w tej ziemi kości złożym,

Obok Was w grób się położym.

A więc swoim pomagajcie,

PRZEMYSŁ POLSKI POPIERAJCIE.

Wierszokleta piernikarski –

Nie królewski – nie cesarski –

Dzisiaj liche wiersze pisze,

Bo je śledzie i sztokfisze.