SUBIEKTYWNIE (TSF) - MAPA PAMIĘCI

Fot. Zbyszek Filipiak

Kolejna w toruniarni fotografia Zbyszka Filipiaka. Wykonana z myślą o jubileuszowej wystawie Toruńskich Spacerów Fotograficznych, które w tym roku obchodzą piąte urodziny.
Tytuł oficjalny = Wieczorna randka w starym Toruniu.

Z facebookowych komentarzy = czas się zatrzymał; czasem potrzebny taki moment, kiedy rzeczywistość staje się drugim planem – pięknie to uchwycone.

A dla mnie to MAPA PAMIĘCI.

Jeśli popatrzeć z perspektywy DZIŚ, jak na utrwalony wycinek rzeczywistości tu i teraz, to faktycznie – dla zakochanych czas stanął w miejscu. A oni znaleźli się (sami ulokowali się…) w centrum Wszechświata, są jego centralną gwiazdą, wokół której wszystko się kręci. Tylko oni są wyraziści, konkretni, emanują mocą (formy) – wszystko inne jest nieostre, nierealne, mało ważne. Oni SĄ, trwają – zawieszeni OBOK czasu, a teraźniejszość na ich oczach rozpływa się. 

Ignorują życie – ono jest OBOK nich.

Jeśli patrzeć z perspektywy KIEDYŚ, jak na projekcję naszej pamięci (czyli – tak naprawdę – seansu reżyserowanego przez biochemiczne procesy naszego mózgu…) – to galaktyka wspomnień. To my / oni zawieszeni W czasie, a cienie / zjawy wokół to ślady minionego życia, duchy przeszłości. W tej galaktyce o nazwie BYŁO w tym momencie dominuje ta jedna scena. Wspomnienie trwa – MIMO (upływu) czasu. Teraźniejszości nie ma, jest tylko przestrzeń minionego świata – jej wymiar wyostrza realia wspomnienia.   

Teraz to życie ignoruje ICH – minęło, zostały duchy, magma wspomnień. Nie da się do niego wejść, jest poza nimi – zostały tylko wspomnienia = mocne punkty na mapie przeszłości.

Bywają takie wspomnienia, szczególnie wyraźnie utrwalone – w formie obrazu, zapachu, smaku, dotyku, żywo odczuwalnych emocji. Czasem – nie wiedzieć dlaczego. Przecież nie były aż tak ważne, nie zaważyły na naszym życiu, nie kojarzyły się ani bardzo źle ani bardzo dobrze. Po prostu są. Na szczęście…