HITY I KITY - STYCZEŃ 2016

PRZODEM I TYŁEM 

– LOKALNIE – 

DO RZECZYWISTOŚCI I DO BYLEJAKOŚCI

STYCZEŃ

HIT

Pierwszym kandydatem do HITU było spotkanie w ramach cyklu ZABYTKI TORUŃSKIE MŁODSZEGO POKOLENIA (20 stycznia), z ADAMEM KOWALKOWSKIM i MARCINEM ORŁOWSKIM, pt. Twierdza Toruń – trudne dziedzictwo. Wiedziałam, że temat nośny, jak to się mówi, a Autorzy potrafią zainteresować ciekawą opowieścią, ale liczba osób, które przyszły do Książnicy Kopernikańskiej, przerosła nasze oczekiwania. Zabrakło krzeseł (za co po raz kolejny przepraszam…), choć w trybie awaryjnym przynieśliśmy wszystkie dostępne, także z pokoi biurowych. Część słuchaczy stała cierpliwie przez dwie godziny… (ja też :-) ). To najlepszy dowód na to, jak interesujące było spotkanie.

Fot. Adam Kowalkowski

Tłum na sali...
Fot. Jacek Bloch

...i bohaterowie spotkania,
od lewej: Marcin Orłowski, Adam Kowalkowski.
Fot. Jacek Bloch

(Do zainteresowanych tym tematem – jedno z kolejnych spotkań z cyklu ZABYTKI TORUŃSKIE MŁODSZEGO POKOLENIA będzie poświęcone problematyce fortyfikacji. Proszę śledzić strony: Książnicy Kopernikańskiej, Toruńskiego Oddziału Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Facebooka, toruniarnię. Już teraz zapraszam!)

Jednak pierwszy kandydat do HITU musi ustąpić miejsca drugiemu – bo ten dotyczy skali makro. Nie jednostkowego wydarzenia, ale zjawiska społecznego.
Prawdziwy HIT stycznia (choć jego początki sięgają grudnia 2015 roku) to pozytywna energia i poczucie wspólnoty podczas manifestacji KOMITETU OBRONY DEMOKRACJI. Abstrahując od konkretnych przyczyn demonstracji i kwestii politycznych itd., bo nie o tym chcę tu pisać. W kategoriach HITU postrzegam wyjście ze stanu „bycia obok” = bycie razem w ramach odpowiedzialności za to, co wokół nas, za to, co ważne. To daje nadzieję, że jednak kogoś coś obchodzi oprócz czubka własnego nosa i własnych korzyści.

Tego rodzaju wspólnej reakcji na zagrożenie (choć w skali mikro) zabrakło swego czasu w mojej dawnej firmie, w Muzeum Okręgowym („Mobbing? To nas nie dotyczy…”).

 

KIT

I to właśnie KIT miesiąca – wynoszenie patologii na piedestał. O co chodzi? O fakt umieszczenia przez Szefów Redakcji „Nowości” p. Marka Rubnikowicza, dyrektora Muzeum Okręgowego, na liście kandydatów do ZŁOtej Karety w plebiscycie czytelników. (O ile wiem, kandydatów mogą wskazywać czytelnicy, ale listę zatwierdzają Szefowie Redakcji.) Więcej szczegółów tutaj: 1/ MOBBINNG? TO NAS NIE DOTYCZY - CZYŻBY? /KARETY I BAŁWANY/ oraz tu: 2/ TORUŃ MIASTEM MIŁOŚNIKÓW MOBBINGU / TORUŃ 3M = WCIĄŻ JEST SZANSA!

Swego czasu jedynym, który zainteresował się problemem w Muzeum, był radny Arkadiusz Myrcha. Dziś chciałabym  przytoczyć tylko jedną z reakcji na posty jak wyżej, cytuję: „Szkoda, że nie skorzystała Pani z okazji, by milczeć!!!!!” [liczba wykrzykników oryginalna]. Zabrzmiało jak groźba. Choć to przecież sami decydenci udowodnili, że milczenie i chowanie głowy w piasek to ich specjalność. A potem przyszła refleksja, że jest to mikro-karykaturalny plagiat z… Jacquesa Chiraca – pamiętacie? Ciekawe, czy uświadomiony? Humor i satyra w światowy wydaniu… :-)

Skoro Pan Radny był łaskaw przywołać „wielki cytat” jednego z Wielkich Europy, to w kwestii solidarności w reagowaniu na zło ciśnie się na klawiaturę jeszcze jeden – wielkie znaczące słowa Martina Niemöllera. Zestawienie może nieadekwatne, bo dotyczyły one epokowych, zbrodniczych decyzji, ale bez względu na wymiar zła – mechanizm jest taki sam. O czym zawsze i wszędzie trzeba pamiętać.

Kiedy naziści przyszli po komunistów, milczałem,
nie byłem komunistą.
Kiedy zamknęli socjaldemokratów, milczałem,
nie byłem socjaldemokratą.
Kiedy przyszli po związkowców, nie protestowałem,
nie byłem związkowcem.
Kiedy przyszli po Żydów, milczałem,
nie byłem Żydem.
Kiedy przyszli po mnie, nie było już nikogo, kto mógłby zaprotestować.