SUBIEKTYWNIE (TSF) – NIE TYLKO O ZWIĄZKACH WSTĘGI MOEBIUSA Z DEFICYTAMI MYŚLENIA

Zainspirowały mnie KLATUNIE Rafała Kalinowskiego z 71. Spaceru Toruńskich Spacerów Fotograficznych, podczas którego tropiliśmy historyzm (choć nie tylko). Autor owe KLATUNIE uporządkował wedle form: geometrycznych i organicznych, a posługując się terminologią matematyki: wedle linii prostych i linii krzywych. (Kto pamięta definicję linii? :-) )

3 fotografie: Rafał Kalinowski

Te ostatnie, KLATUNIE jak wir nieograniczony, wsysający i unoszący (ku niebu…), budzą kolejne matematyczne skojarzenia – ze wstęgą Möbiusa. Dziwne skojarzenia u humanistki? Wcale, a wcale – nie ma w tym sprzeczności, że humanistka lubi matmę! To szkodliwy stereotyp!!!

Jeśli ktoś nie wie / nie pamięta: wedle matematycznej definicji wstęga Möbiusa to dwuwymiarowa zwarta rozmaitość topologiczna istniejąca w przestrzeni trójwymiarowej. Znana wcześniej, ale opisana przez niemieckiego matematyka i astronoma Augusta Ferdinanda Möbiusa, stąd jej nazwa.

za: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons
/4/4f/August_Ferdinand_M%C3%B6bius.png

Dla mniej matematycznie wtajemniczonych definicja uproszczona: to bardzo specyficzna figura geometryczna, która ma  jedną stronę i jedną krawędź.

Nawet w tych elementarnych kategoriach wstęga Möbiusa jest symboliczna – jedna strona… Jedna strona, bez rewersu = znak fundamentalistów, tych bez żadnych wątpliwości. A brak wątpliwości = deficyt myślenia…

Bywa, że wstęgę Möbiusa  potocznie – acz błędnie – uznaje się za uosobienie nieskończoności. To raczej symbol przywołujący ciągłość, „never ending story” – dzianie się bez końca…

W rozumieniu graficznym wstęga Möbiusa używana jest jako matematyczny symbol nieskończoności. A w rozumieniu humanisty? = jak historia bez końca. I bez początku… Jak historia nieustająco zmienna, ale wciąż powtarzalna – jej mechanizmy wciąż takie same. W odniesieniu do obrazów wstęgi schodów z fotografii – wolę te wiodące ku obłokom niż prowadzące w dół…

I jak tu nie dostrzegać związków sztuki / estetyki oraz nauki / matematyki; tego co ulotne i subiektywne z tym, co trwałe i zobiektywizowane (choć też nie w stu procentach…). Związków nierozerwalnych i wszechobecnych, acz nie zawsze dostrzeganych.
Ćwiczmy oko! I ducha. Może dostrzeżemy więcej :-)

PS. 1

PORTAL MATEMATYCZNY podaje wiele ciekawych informacji o wstędze Möbiusa, m.in. o jej praktycznych zastosowaniach w technice i życiu codziennym, o jej roli jako inspiracji dla artystów.
PS. 2
Przyjmuję uwagę, że graficznie KLATUNIA "organiczna" faktycznie bardziej może kojarzyć się z "wizerunkiem" ciągu Fibonacciego. Jednak ze względów skojarzeń symbolicznych - pozostaję przy wstędze M. :-)