NADWIŚLAŃSKO I… PRZEZ-WIŚLAŃSKO – 11 (TORUŃ, KTÓREGO NIE MA)

2017 = Rok Rzeki Wisły. Już „działo się” co nieco, a wysyp imprez i atrakcji przed nami (np. Festiwal Wisły). Najbardziej niecierpliwie czekam na książkę (imprezy to nie moja specjalność... 😉) = album Jacka Kiełpińskiego i Ryszarda Stachowiaka, do którego w skali mini-mikro przyłożyłam swój historyczny paluszek. Już teraz ten album polecam!

Wisła dzieliła i łączyła torunian i mieszkańców lewego brzegu (podgórzan i innych). Czasem bywała utrudnieniem – na przykład dla chcących skorzystać z kolei żelaznej (główny dworzec był poza miastem, a do tego na drugim brzegu rzeki). Wisła stanowiła ważną dla miasta arterię komunikacyjną i szlak handlowy. To właśnie handel od wieków w dużej mierze budował dobrobyt miasta i jego mieszkańców.

Powódź, pocz. XX w.
Fot. (to i kolejne) Książnica Kopernikańska.

Natura nieokiełznana - bywały powodzie, zimowe podczas spływu kry, ale i wiosenno-letnie.
Natura, więc jak powiedział klasyk: Jest zima, to musi być zimno. Jakie tam „zimno” – dawniej to bywały zimy! Bez trudu można było przeprawiać się po lodzie na drugi brzeg.

Droga po lodzie, pocz. XX w.
i trasa z czasów II wojny światowej.

Przystań pasażerska na lewobrzeżu.

Droga po lodzie prowadziła w osi trasy parostatków kursujących przez rzekę. O bezpieczeństwo publiczne na tej kruchej drodze dbały władze miasta i Policja: przejście było dozwolone po sprawdzeniu stanu lodu i urzędowym zatwierdzeniu trasy. W latach międzywojennych na obu brzegach rzeki umieszczano specjalne tablice informacyjne, a niestosujący się do zakazów byli policyjnie karani.

W czasie II wojny światowej, po zniszczeniu obu przepraw mostowych, ta trasa była wykorzystywana jeszcze częściej, ale już bez troski o bezpieczną drogę.

Kąpielnia Dilla zacumowana przy lewym brzegu rzeki,
nieopodal jego gospody.

Latem torunianie korzystali ze statków kąpielowych, w międzywojniu zwanych kąpielniami, i dzikich kąpielisk stanowiących miejską namiastkę Zopotów, czyli Sopotu.

W ramach zachęty do lektury przygotowywanej książki
pt. TORUŃ, KTÓREGO NIE MA