SUBIEKTYWNIE (TSF) - ALEGORIA ETAPÓW ŻYCIA W WERSJI FOTOGRAFICZNEJ

Znów o fotografiach autorów z grupy TORUŃSKIE SPACERY FOTOGRAFICZNE. Moje subiektywne interpretacje. Nie przypisuję Autorom takich intencji. Na tym właśnie polega twórczość i odbiór dzieła sztuki.

Fotografie Sławomira Jędrzejewskiego, Zbyszka Filipiaka, Jarosława Fisza, ułożyły mi się w alegoryczny cykl o etapach życia ludzkiego. (Sorry, że tak górnolotnie zabrzmiało…) 


To znany w historii sztuki temat, a sposób jego obrazowania wiele mówił nie tylko o autorach, ale i o epoce. W sztuce dawnej zwykle ukazywano ten temat od narodzin po starość i śmierć.
W trzech fotografiach – tylko „etapy środkowe”. Ale z otwartym pytaniem: – Co dalej? Wszystkie kompozycje w kontekście Wisły, którą można postrzegać jako symbol zmienności i przemijania.

Fot. Sławomir Jędrzejewski

MŁODOŚĆ

Wyważona, ale dynamiczna kompozycja (na pierwszym planie pion i skos; drugi plan statyczny), akcja – zatrzymana na moment. I wcale nie młody wiek wędkarza jest najistotniejszy. 
Symboliczne znaczenie ma dynamika obrazu, także ta ukryta = skumulowana energia młodości; atrybut (wędka) w ręku młodego – odniesienie do aktywności, działania, poszukiwania. Zabiegania o to, co ważne.

Fot. Zbyszek Filipiak

DOJRZAŁOŚĆ

Statyczność kompozycji = odniesienie do zatrzymania w pędzie życia, do zadumy i refleksji – przywilejów wieku dojrzałego. 
Gładkie lustro wody odbija to, co na brzegu – czy rzeczywistość jest taka, jaką ją postrzegamy? Postrzegamy KIEDY? – przecież nasz obraz świata zmienia się wraz z nami, naszymi doświadczeniami. Zaduma w samotności – z własnymi myślami człowiek zawsze jest sam. Na szczęście. Ale są: perspektywa, przestrzeń, ruch – symbole zmian, drogi naprzód, ku przyszłości. Jest nadzieja...

Fot. Jarosław Fisz

DROGA W PRZYSZŁOŚĆ – CO DALEJ?

Pionowy kadr i skosy krawędzi nasypu dynamizują kompozycję z niby prostą, a jednak wijącą się drogą. Drogą wyznaczoną bielą – kolorem stanowiącym symbol czystości, niewinności, ale też śmierci i żałoby. Ku czemu zatem prowadzi?

Droga jest długa i kręta, a jej koniec ginie we mgle. Co jest u krańca podróży? Dal jest mglista, trochę mroczna, ale i piękna – nieokreśloność powietrza, nieba i ziemi. 
Istotny jest fakt, iż to „droga na krawędzi” (na szczycie przeciwpowodziowego wału) – na granicy, która rozdziela, ale i chroni. Każdy krok musi być rozważny, jak w górach na grani. Ze świadomością wyboru każdego kroku życiowej wędrówki, także w przypadku świadomego / przypadkowego zejścia z wytyczonego szlaku. A nieznane kusi i pociąga… 

Inne interpretacje = w polu WYSZUKAJ wpisz: SUBIEKTYWNIE.