HITY I KITY - LISTOPAD 2015

PRZODEM I TYŁEM 

– LOKALNIE – 

DO RZECZYWISTOŚCI I DO BYLEJAKOŚCI

LISTOPAD

HIT

Odbiór i komentarze uczestników, frekwencja do samego końca, żywa dyskusja, z udziałem nie tylko specjalistów, ale – co dla mnie szczególnie cenne – torunian zaangażowanym w miasto, to wszystko sprawia, że za listopadowy HIT uznaję drugą konferencję z cyklu ZABYTKI TORUŃSKIE MŁODSZEGO POKOLENIA, pt. "Modernizm 1920-1989. Architektura miasta" (tu szczegóły).

Książki rozchwytywane...

...a frekwencja dopisała, aż do końca.
To i niżej - fot. Tomasz Stochmal

Jako pomysłodawczyni cyklu cieszę się, że trafiliśmy w zainteresowania, także formą – bardziej o szeroko rozumianym charakterze edukacyjnym niż wąsko specjalistyczno-naukowym. Wpisuje się to zresztą w nowe trendy w działaniu instytucji kultury i nauki, m.in. muzeów.

Pierwsza edycja odbyła się w maju br., poświęcona była pruskiemu murowi. W ciągu pół roku wydaliśmy książkę, która miała premierę podczas sobotniego spotkania. (I taka ma być tradycja - książka gotowa na następne spotkanie z cyklu.)

Projekt serii Kamil SNOCHOWSKI

Ogromną dla mnie satysfakcją było duże nią zainteresowanie, tak duże, że książki… zabrakło! Przepraszamy! (Będzie już za chwilę w EMPORIUM, NAJlepszym sklepie z pamiątkami /ul. Piekary 28/ i w TORUŃSKIM ANTYKWARIACIE KSIĘGARSKIM /ul. Wysoka 16/).

Wiem, wiem, prywata taka trochę, ale w toruniarni mam prawo :-)  To takie moje SHS-sowe dla Torunia „dziecko młodszego pokolenia”, po cyklu „Dzieje i skarby kościołów toruńskich” (także tutaj; wydaliśmy już 5 tomów, ostatni miał premierę też 28 XI). No i przez Stowarzyszenie Historyków Sztuki przygotowanej monografii sztuki miasta („Dzieje sztuki Torunia”, 2009 r.).

Opracowanie graficzne Studio KROPKA Piotr Kabaciński

Jesteśmy PO, ale też PRZED kolejnym spotkaniem (a raczej już W TRAKCIE jego przygotowywania), zaplanowanym na połowę kwietnia 2016 roku. Tym razem HISTORYZM XIX WIEKU. Liczę na podobnie intensywne zainteresowanie torunian :-)

KIT

Przepraszam, ale nie umiałam odpowiedzieć na pytanie znajomego: – Kto tu jest pochowany? I dlaczego w tym miejscu? Czy Ty potrafisz?

Za stawem komtura, przy ruinach zamku krzyżackiego.

Chodzi o „efektowne siedziska i plansze do gry”. Kiedy zobaczyłam w necie, oniemiałam. Jeszcze bardziej – na miejscu. Choć podobno o gustach się nie dyskutuje, ale o przestrzeni wspólnej – tak, a przynajmniej powinno się. 

 

Kto zamówił? Kto zlecił? Kto dokonał wyboru? Jeśli w ogóle był jakiś wybór? I to jest NAJwiększy KIT – brak dyskusji, konkursu, który mógłby nie tylko wyłonić najciekawsze rozwiązanie, ale zainspirować, zachęcić do współtworzenia przestrzeni wspólnej np. studentów Wydziału Sztuk Pięknych. (Czy może tylko ja coś przegapiłam?)
Ile jeszcze tzw. durnostojek, przepraszam – dzieł, aranżacji czy jak to nazwać, zniosą Stare Miasto i Nowe Miasto?

Wrócę do tego, co napisałam a propos HITU. Gdyby decydenci zechcieli bywać na takich spotkaniach, jak to wyżej wymienione, mogliby dowiedzieć się, że można dobrze i skutecznie ŁĄCZYĆ STARE Z NOWYM / NOWE ZE STARYM. Że nie trzeba być nieustannie zakładnikiem „starego stylu”, który – sugerowany, wspominany, przetwarzany, podrabiany, imitowany itp. itd. – prostą drogą zmierza w stronę kiczu.  Problem w tym, że takie publiczne realizacje mają duży wpływ na kształtowanie naszych gustów...

W "ławkowym temacie" sąsiedzi w Bydgoszczy dali szansę młodym. Tu efekty. Co wolicie? Stylizowane „nagrobki” toruńskie czy nowoczesność nad Brdą?