Szukaj na tym blogu

poniedziałek, 27 sierpnia 2018

SUBIEKTYWNY SŁOWNIK WYBORC(Z)Y (2) - SŁOWA, JĘZYK, RYMY


Dziś ostatni dzień rejestrowania komitetów wyborczych, więc dziś hasło zachęcające / za-ha-ha-chęcające do pójścia na wybory, tudzież z aktualnych aktualiów odniesienie do "poprawiania" Przedwiośnia (ciemny lud zbyt ciemny, by oryginał zrozumieć?). Taka cenzura / cęzura klepnięta w stylu narodowym...
Chciałam pisać, że są różne wersje słowa pisanego i mówionego, że co innego literatura, co innego język potoczny, język naukowy, korespondencji oficjalnej, pism urzędowych, blogów, mediów społecznościowtch itp. itd. Ale to oczywista oczywistość. Chciałam “przetłumaczyć” fragment Przedwiośnia na język sms-ów czy facebooka 😆, ale dam spokój. Taką absurdalną drogą podążają Najwyżsi Decydenci / Decydęci. Oby w upraszczaniu (wszystkiego) dla dobra ludu nie doszli do podpoziomu języka knajackiego..., wszak wulgaryzmy doskonale wyrażają eMOCje!
za: Pixabay

J
ęzyka upraszczanie / prymityzowanie /
schamianie rozumu ubezwłasnowolnienie, populizmu kolejne wywyższenie... itp. itd. Wniosek smutny bardzo: im mniej myśli, tym mniej słów potrzeba, a przecież myślimy językiem. Powszechny brak szacunku dla języka i jego schamienie straszne, ostatnio skutecznie uprawiane nawet na najwyższych szczeblach, dziś zostało urzędowo i ostatecznie zaakceptowane przez najwyższy organ państwa: prezydencka cenzura ma spowodować „poprawienie”, czyli okaleczenie, języka klasyka, którego dzieło wybrano do Narodowego Czytania (Przedwiośnie). 
Pytanie 1: czy to faktycznie dzieło, skoro "poprawiać" trzeba? Pytanie 2: kto wybierał tak niefortunnie?
Pytanie 3: czy w gronie cenzorów potencjalnych słyszał ktoś o szacunku dla dzieła?, o prawach autorskich?, o kanonie literatury? Pytanie 4: dlaczego – upraszczając – nie wybrano do Narodowego Czytania na przykład... archiwalnego numeru gazety „Nie”?
Smutne to tromtadractwo… Uprzedzając ingerencję ewentualną ekipy cenzorskiej upraszczającej / „czyszczącej” (póki co tylko język...) dodam, że znam wiele synonimów tego terminu, z wulgaryzmami włącznie. Nie zawaham się ich użyć! 😉
To oto słowo: tromtadractwo zgłaszam do SKOT-u (Społeczny Komitet Obrony Tudzież/y/) jako godne zachowania - archaiczne, ale jakże aktualne!
Gdybym miała czytać Przedwiośnie w wiadomym dniu (8 IX), czytałabym ORYGINAŁ.

MIASTOnauci per analogiam do Jutronautów, czyli architektów przyszłości (projekt Gazety Wyborczej); architekci przyszłości miast. MIASTO-nerzy (od: wizjonerzy). MY Toruń 😊
Słowo – takie coś z takimś czymś 😏, co kiedyś coś oznaczało... Gwałtowne procesy dewaluacji, inflacji, redukcji, manipulacji sprawiły, że dziś słowo nic nie znaczy lub znaczy coś przeciwstawnego do pierwotnej zawartości. Złodzieje słów powinni być karani! Powinni podlegać przynajmniej infamii, ostarcyzmowi, ekskluzji…
Formą sprzeciwu wobec złodziei słów jest moja książka Piernikajki, czyli toruńskie piernikowe bajki (niekoniecznie dla najmłodszych), co czytelne jest między wierszami. Książka KK "SUS" (Sprawnej Użytkowniczki Słów) będzie miała premierę 2 X 2018.

Wstrzyma
ł kłamstwa, ruszył ziemię, by do urn ruszyło plemię
– ha-ha-hasło wyborcze toruniarskie, czyli: dzień dzisiejszy zaprawiony ironią i dziejowym kontekstem (o częstochowskości rymów przez skromność nie wspominam). MY Toruń

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

O mnie

Moje zdjęcie
TORUNIARNIA i TORUNIARKA – jak firma i jej przedstawicielka. Tak właśnie ma być. Toruń to moja „firma”, na rzecz której pracuję od lat. Ten drugi neologizm – co do genezy analogicznie jak szafiarka. Toruniarką jestem od dawna. A zacięcie edukacyjne i przymus działania na rzecz dobra wspólnego należą do katalogu moich (licznych) wad. Jestem historykiem sztuki, zabytkoznawcą, regionalistką, muzealniczką (raczej byłam; zwolniona po ponad 26 latach pracy w Muzeum Okręgowym, zob. http://forum.pomorska.pl/mobbing-w-torunskim-muzeum-dyrektor-to-nas-nie-dotyczy-t92558/). Pracuję społecznie w Stowarzyszeniu Historyków Sztuki. Będzie o: kulturze i sztuce Torunia, o zabytkach, rzemiośle artystycznym i wątkach obocznych. Także o mojej dzielnicy – Podgórzu. Rzeczy nowe, stare, wnioski, refleksje i pytania. Oby ciekawe... /TORUNIARKA – Katarzyna Kluczwajd/ https://www.facebook.com/katarzyna.kluczwajd Blog nie mógłby zaistnieć bez prac Andrzeja R. SKOWROŃSKIEGO – najlepszego fotografa dokumentalisty sztuki toruńskiej i w Toruniu. Andrzej ma zdjęcie każdego miejscowego zabytku i ciekawego miejsca, a jego ogromny album jest zawsze otwarty dla badaczy, tak jak On – dla przyjaciół.