Szukaj na tym blogu

poniedziałek, 17 marca 2014

PIERNIKOWE OKRUSZKI - SŁOWNICZEK PIERNICZANY I NIE TYLKO, K-R



SŁOWNICZEK PIERNICZANY I NIE TYLKO, K-R

Johann KUROWSKI, piekarz, Rynek Nowomiejski 138/139, 1887.
Piekarz Kurowski w 1887 roku specjalnie polecał pierniki własnego wyrobu.
Jeszcze na początku XX w. prowadził piekarnię w domu narożnym przy Rynku Nowomiejskim i ul. Prostej. (To tutaj w 1907 roku ulokował się kinematograf Theater Lebenden Photographien.)

Albert LAND, Thorner Honigkuchen-Fabrik, Badestr. 6 (ob. ul. Łazienna), 1902-1903.
We wrześniu 1902 roku otwarty został główny sklep wytwórni, z telefonem, przy Badestr. 6, a w październiku – filia przy Breitestr. 18 (ob. ul. Szeroka), w domu A. Glückmanna Kaliskiego. Albert Land oferował tu m.in. katarzynki, brukowce i inne pierniki, wszystkie z „marką jakości” Coppernikus  (Coppernikus-Schutzmarke).
Thorner Presse, 17.09.1902.
Land sprzedawał także marcepany, konfitury, keksy, słodycze na choinkę. W jednej z reklam firma zachwalała pierniki nagrodzone srebrnym medalem (niestety nie podano, gdzie przyznany), w innej – świąteczne skrzynki prezentowe. To zapewne ozdobne skrzynki z piernikami, podobnie jak w innych znanych firmach (Thomas, Weese).

Otto LANGE, Bonbon- und Marzipan-Fabrik (Fabryka Cukierków i Marcepanu); od 1889 roku – Königsberger Marzipanfabrik (Fabryka Marcepanu Królewieckiego), Rynek Nowomiejski, później Brückenstr. 18 (ob. ul. Mostowa), 1886 – po 1889 roku.
Lange ze swoją cukiernią ulokował się przy Rynku Nowomiejskim, w miejscu dawnej cukierni Leonharda BRIENA. Oferował ciasta, cukry, marcepany i napoje. Organizował popularne wystawy gwiazdkowe, gdzie torunianie mogli skosztować i nabyć m.in. marcepanowe kartofelki, figurki i owoce, także słodkie zawieszki na choinkę. W 1887 roku miał miejsce w kiermasz marcepanów i słodyczy na choinkę w Hemplers Hôtel.
Od schyłku 1869 roku zakład pracował przy Brückenstr. 18 (ob. ul. Mostowa).

Ludwig H. OTT, piernikarz, 1866.
Piernikarz Ludwig H. Ott wymieniony został na liście rzeczoznawców sądowych.

OTT & HABERLAND, Seeglerstr. 104 (ob. ul. Żeglarska), Breitestr. 5 (ob. ul. Szeroka), 1870.
Jednym z udziałowców firmy był piernikarz Ludwig H. Ott.

GEBRÜDER PÜNCHERA, Conditorei und Fabrik – Königsberger und Lübecker Marcipane, Confituren und Früchte (Cukiernia i Fabryka – Królewiecki i Lubecki Marcepan, Konfitury i Owoce);
od 1893 roku jako GEBR. PÜNCHERA NACHFOLGER (tj. Następcy), właściciel – R. SCHULZ, zapewne tożsamy z późniejszą firmą ALBER & SCHULTZ (?, choć inna pisownia nazwiska).
Fabryka w latach 80. XIX w. oferowała m.in. marcepanowe torty i owoce, kolorowe i białe; marcepanowe kartofelki, marcepany do herbaty, marcepany na choinkę, słodycze z pianki; torty w różnych kształtach, jak np. album, róg obfitości, ul, piramida. Był i duży wybór cukierków deserowych i czekolady. Zakład co roku przygotowywał wystawy gwiazdkowe. Pod koniec lat 80. szczególnie zachwalano marcepany królewieckie – każdej wielkości.

A. ROST, Fabryka Pierników A. Rost, 1936.
W 1936 roku firma Hermann Thomas zmieniła właściciela, skoro pod tym samym adresem odnotowano: Fabryka Pierników A. Rost, dawn. Hermann Thomas. Zakład prowadził sprzedaż w sklepie na Rynku Nowomiejskim 4 i przy ul. Szerokiej 38 – w kawiarni Nadwiślańska.

Fragment ulotki reklamowej.
Książnica Kopernikańska w Toruniu.

Ernst ROTTER
, piernikarz, ( THOMAS & ROTTER), 1863-1867.
Rotter jako wytwórca pierników odnotowany jest w 1857 roku, jako wspólnik firmy   THOMAS & ROTTER.
W 1863 roku Rotter, już samodzielnie, polecał swoje wyroby u kupca Eduarda Seemanna przy Wilhelmstr. 450 (ob. ul. Piastowska – poza starówką!), a także przy Gerechtestr. (ob. ul. Prosta).
W 1867 roku mistrz piernikarski Ernst Rotter startował w wyborach do Rady Miasta, z ramienia niemieckiego komitetu wyborczego.

Jan RUCHNIEWICZ, piekarz, 1898-1916.
W 1898 roku mistrz piekarski Jan Ruchniewicz informował, że jego piekarnia chleba i ciasta z tymczasowego lokalu u Herrmanna Thomasa jun. (Schillerstr. 4, ob. przy ul. Czarnieckiego) została przeniesiona (nie podał, dokąd).
W 1916 roku pracował przy Lindenstr. 36 (ob. ul. Kościuszki). W 1936 roku skład tej znanej firmy odnotowano pod adresem ul. Szeroka 43.

CDN.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

O mnie

Moje zdjęcie
TORUNIARNIA i TORUNIARKA – jak firma i jej przedstawicielka. Tak właśnie ma być. Toruń to moja „firma”, na rzecz której pracuję od lat. Ten drugi neologizm – co do genezy analogicznie jak szafiarka. Toruniarką jestem od dawna. A zacięcie edukacyjne i przymus działania na rzecz dobra wspólnego należą do katalogu moich (licznych) wad. Jestem historykiem sztuki, zabytkoznawcą, regionalistką, muzealniczką (raczej byłam; zwolniona po ponad 26 latach pracy w Muzeum Okręgowym, zob. http://forum.pomorska.pl/mobbing-w-torunskim-muzeum-dyrektor-to-nas-nie-dotyczy-t92558/). Pracuję społecznie w Stowarzyszeniu Historyków Sztuki. Będzie o: kulturze i sztuce Torunia, o zabytkach, rzemiośle artystycznym i wątkach obocznych. Także o mojej dzielnicy – Podgórzu. Rzeczy nowe, stare, wnioski, refleksje i pytania. Oby ciekawe... /TORUNIARKA – Katarzyna Kluczwajd/ https://www.facebook.com/katarzyna.kluczwajd Blog nie mógłby zaistnieć bez prac Andrzeja R. SKOWROŃSKIEGO – najlepszego fotografa dokumentalisty sztuki toruńskiej i w Toruniu. Andrzej ma zdjęcie każdego miejscowego zabytku i ciekawego miejsca, a jego ogromny album jest zawsze otwarty dla badaczy, tak jak On – dla przyjaciół.