Szukaj na tym blogu

czwartek, 12 października 2017

SZKOLNE ZAGŁĘBIE I ZNÓW SPACEROWANIE



Taki sobie kiedyś – na potrzeby książki Toruń jest… jaki? – wymyśliłam termin: szkolne zagłębie, dla nagromadzenia specjalnego szkół przy Schulstrasse, czyli ul. Sienkiewicza. I tak termin zaczął żyć swoim życiem 😉

Kolejna odsłona „szkolnego zagłębia” podczas kolejnego Spaceru Tematycznego CSW = 14 X, godz. 12.00, zbiórka przy ul. Sienkiewicza 6 = przy – kiedyś – pierwszej szkole powszechnej na BP, dziś użytkowanej przez Wydział Sztuk Pięknych UMK.
Data nieprzypadkowa – szkolne wędrowanio-poznawanie odbędzie się w Dniu Edukacji Narodowej, zwanej potocznie Dniem Nauczyciela. Wiecie dlaczego to święto właśnie 14 X? To na pamiątkę utworzenia z inicjatywy Stanisława Augusta Poniatowskiego Komisji Edukacji Narodowej – 14 X 1773 roku. Była to pierwsza w Europie świecka władza oświatowa. Za Encyklopedią PWN: reforma szkolnictwa miała stanowić istotne ogniwo reformy państwa. Brzmi znajomo? 😀
Zbiory Książnicy Kopernikańskiej.

Stacjonarno-ikonograficzne (czyli z obrazkami) historii szkolnych toruńskich dopowiedzenie 18 X w Książnicy (godz. 18.00), w ramach spotkań Toruń miasto zabytków. Wówczas nie tylko o „szkolnym zagłębiu”, ale i o innych szkołach miejscowych: miejskich, państwowych, prywatnych, wojskowych; męskich, żeńskich,  koedukacyjnych; teatralnych i filmowych, automobilowych, gospodarstwa domowego itd.

Wojacy w szkole.
Zbiory Biblioteki Uniwersyteckiej w Toruniu.

Zbiory Książnicy Kopernikańskiej.

Ostatnio mam wrażenie, że nic innego nie robię, tylko: spaceruję, piszę teksty (i posty) oraz produkuję książki (tu równie jak pisanie, ważne jest czytanie = redakcja i oglądanie = ilustracje 😊).


Najnowsze dzieła Toruńskiego Oddziału Stowarzyszenia Historyków Sztuki – już w listopadzie – to tomy posesyjne:
--- Dzieje i skarby kościoła dominikanów pw. św. Mikołaja w Toruniu,
--- Klejnoty w służbie sacrum i dewocji. Biżuteria w Polsce,
--- Plastyka toruńska 1793-1920: zapomniane oblicze wielokulturowego miasta.

A 5 XII premiera mojej (daaawno zapowiadanej) książki Toruń, którego nie ma (Dom Wydawniczy Księży Młyn w Łodzi). „Się” przypomnę jeszcze 😊


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

O mnie

Moje zdjęcie
TORUNIARNIA i TORUNIARKA – jak firma i jej przedstawicielka. Tak właśnie ma być. Toruń to moja „firma”, na rzecz której pracuję od lat. Ten drugi neologizm – co do genezy analogicznie jak szafiarka. Toruniarką jestem od dawna. A zacięcie edukacyjne i przymus działania na rzecz dobra wspólnego należą do katalogu moich (licznych) wad. Jestem historykiem sztuki, zabytkoznawcą, regionalistką, muzealniczką (raczej byłam; zwolniona po ponad 26 latach pracy w Muzeum Okręgowym, zob. http://forum.pomorska.pl/mobbing-w-torunskim-muzeum-dyrektor-to-nas-nie-dotyczy-t92558/). Pracuję społecznie w Stowarzyszeniu Historyków Sztuki. Będzie o: kulturze i sztuce Torunia, o zabytkach, rzemiośle artystycznym i wątkach obocznych. Także o mojej dzielnicy – Podgórzu. Rzeczy nowe, stare, wnioski, refleksje i pytania. Oby ciekawe... /TORUNIARKA – Katarzyna Kluczwajd/ https://www.facebook.com/katarzyna.kluczwajd Blog nie mógłby zaistnieć bez prac Andrzeja R. SKOWROŃSKIEGO – najlepszego fotografa dokumentalisty sztuki toruńskiej i w Toruniu. Andrzej ma zdjęcie każdego miejscowego zabytku i ciekawego miejsca, a jego ogromny album jest zawsze otwarty dla badaczy, tak jak On – dla przyjaciół.