Szukaj na tym blogu

niedziela, 7 października 2018

SUBIEKTYWNY SŁOWNIK WYBOR(C)ZY (10) – O JAK OBIETNICE: OBIECUJĄCE CZY DZIELĄCE?

Ooo! – oto kolejny przykład, że lewobrzeże to dla naszych (jeszcze) włodarzy Toruń kategorii B. W ramach przedwyborczego festiwalu obietNIC padły takie oto słowa, że w planie wybudowanie muzeum Chełmińskiego Przedmieścia. Zwróćmy uwagę na konstrukcję wypowiedzi Marcina Czyżniewskiego (tutaj), który powiedział, żebędzie starał się doprowadzić między innymi do budowy Muzeum Chełmińskiego Przedmieścia. Czyli tryb wielce wysoce futurologiczny
Rozumiem, że obietnica kandydata z Chełmińskiego (okręg nr 3 = Stare Miasto, Chełmińskie, Wrzosy, Jar) - ale mówi to przecież przewodniczący Rady Miasta.

Jedna z kartek pocztowych zaprojektowanych
przez dzieci w ramach zajęć w Domu Muz na Podgórzu,
2013 r.
Tego domu już nie ma...
(ul. Poznańska 26)

Mimo tego trybu obietnica znów dzieli, bo to na Podgórzu zrobiono znacznie więcej dla utrwalania i upowszechniania wiedzy o dziejach obecnej dzielnicy (według mojej wiedzy; czy się mylę?):
-- są książki (m.in. za chwilę mój Podgórz. Toruńskie przedmieścia sprzed lat – z dużą ilością nowych informacji i ustaleń) i inne opracowania, 
-- był projekt społeczny Piszemy historii Podgórza ciąg dalszy (Dom Muz; blog Dzieje Podgórza)...
-- i jego efekt =  aplikacja Podgórz widmo PIERWSZA W TORUNIU aplikacja na urządzenia mobilne do zwiedzania miasta (Dom Muz), 
-- były i są zajęcia w Domu Muz dotyczące dawnego Podgórza,

Kartka pocztowa j.w.
(ul. Poznańska 30/32 i 34)
-- są spacery: historyczne i fotograficzne (zob też tutaj),
-- była konferencja z cyklu Zabytki toruńskie młodszego pokolenia poświęcona lewobrzeżu + tom posesyjny (Toruński Oddział Stowarzyszenia Historyków Sztuki)...

-- ...i wystawa Podgórz sprzed lat: z życia cywilów i wojskowych, spotkania przy ekspozycji (Toruński Oddział SHS + Archiwum Państwowe), 
-- są spotkania w podgórskiej bibliotece Podgórz sprzed lat (Książnica Kopernikańska). Pewnie o czymś i tak zapomniałam.

A co na Chełmińskim? Nie umniejszając znaczenia żadnego z przedmieść, nie wartościując ich dziejów – bo to niemożliwe, nieracjonalne i bez sensu, znów mam wrażenie, że więcej zależy od tego, KTO wnioskuje, niż o CO... Podobnie jak w przypadku nadawania nazw ulicom.

Pan Czyżniewski obiecał też ratowanie zabytków niematerialnych np. wiązu przy ul. Wiązowej. Hmmm, drzewa... Pięknie, choć początki były trudne. I piękna OBIECUJĄCA puenta: Ta ostatnia propozycja to może niewielka rzecz, ale niezwykle ważna dla mieszkańców. Tak właśnie chcemy działać – zwracać uwagę na te najdrobniejsze sprawy
Cóż, inne słynne drzewo, zwane parkiem, swego czasu jedyne na Rubinkowie, o które też walczyli społecznicy (chodziło o sam symboliczny pień wielkiej topoli) - właśnie ścięto, choć też było niezwykle ważne dla mieszkańców...

Cieszy, że Czaso-mieszkańcowe podejście: miasto dla mieszkańców (zamiast DBM = demokracji BEZ mieszkańców) przez minione cztery lata pracy w Radzie Miasta (i nie tylko) Czaso-mieszkańców zakiełkowało (żeby pozostać w roślinnej terminologii) i zaczyna dawać efekty 😊. Czy obiecujące?

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

O mnie

Moje zdjęcie
TORUNIARNIA i TORUNIARKA – jak firma i jej przedstawicielka. Tak właśnie ma być. Toruń to moja „firma”, na rzecz której pracuję od lat. Ten drugi neologizm – co do genezy analogicznie jak szafiarka. Toruniarką jestem od dawna. A zacięcie edukacyjne i przymus działania na rzecz dobra wspólnego należą do katalogu moich (licznych) wad. Jestem historykiem sztuki, zabytkoznawcą, regionalistką, muzealniczką (raczej byłam; zwolniona po ponad 26 latach pracy w Muzeum Okręgowym, zob. http://forum.pomorska.pl/mobbing-w-torunskim-muzeum-dyrektor-to-nas-nie-dotyczy-t92558/). Pracuję społecznie w Stowarzyszeniu Historyków Sztuki. Będzie o: kulturze i sztuce Torunia, o zabytkach, rzemiośle artystycznym i wątkach obocznych. Także o mojej dzielnicy – Podgórzu. Rzeczy nowe, stare, wnioski, refleksje i pytania. Oby ciekawe... /TORUNIARKA – Katarzyna Kluczwajd/ https://www.facebook.com/katarzyna.kluczwajd Blog nie mógłby zaistnieć bez prac Andrzeja R. SKOWROŃSKIEGO – najlepszego fotografa dokumentalisty sztuki toruńskiej i w Toruniu. Andrzej ma zdjęcie każdego miejscowego zabytku i ciekawego miejsca, a jego ogromny album jest zawsze otwarty dla badaczy, tak jak On – dla przyjaciół.