DŹWIĘKOWA REWOLUCJA KINOWA W TORUNIU (KALENDARIUM CODZIENNOŚCI)

Począwszy od września 1930 roku w Toruniu w kolejnych kinach oferowane były filmy dźwiękowe.

Nagrywanie dźwięku przez amerykańskich filmowców.
Wielkopolska Ilustracja, 2.06.1929.

Wymagało to znacznych nakładów finansowych od właścicieli kin, ale i zrozumienia tej nowości – nie przez wszystkich akceptowanej, przez i kiniarzy i widzów. Pierwszy seans dźwiękowca miał miejsce w Palace, 12 września 1930 roku. (Było już o tym co nieco.)

W styczniu 1931 roku zainstalowanie aparatury dźwiękowej anonsowało Corso, jednak wyprzedził je Lux (d. Słońce, marzec 1931 r.). Aparaturę dźwiękowo-muzyczną marki Elektrofon (elektrofon to synchronizator, zapewniający zgodność obrazu z dźwiękiem) uruchomiono w Corso dopiero we wrześniu 1931 roku, choć nie oznaczało to rezygnacji z wyświetlania filmów niemych. Te wciąż cieszyły się uznaniem konserwatywnej części publiczności.

Fotos z filmu „Kawiarenka”
z Mauricem (wówczas Maurycym) Chevalierem.
Słowo Pomorskie, 26.04.1931.

Reklama polskiego dźwiękowca w Luxie.
Słowo Pomorskie, 31.10.1931.

Warto wiedzieć, że rodzaj zainstalowanego systemu dźwiękowego w pewnym sensie narzucał rodzaj repertuaru, bo „talkiesy” można było odtwarzać tylko na aparatach tego systemu dźwiękowego, w jakim zostały zarejestrowane. Dostępne były aparaty: systemu płytowego poznańskiej firmy Elektrofon, amerykańskiej firmy Pacent oraz amerykański firmy Western Electric – najlepszy i najpopularniejszy.

(Z mojej książki

„TORUŃSKIE TEATRY ŚWIETLNE, CZYLI KINA, WYTWÓRCZOŚĆ FILMOWA

I MIEJSCOWE GWIAZDY 1896-1939.

O kulturze czasu wolnego dawnych torunian”)