Szukaj na tym blogu

piątek, 29 sierpnia 2014

PIONIERÓW ROBOTA I... TRZĘSIENIE ZIEMI. W RAMACH MODERNIZACJI MIASTA



Modernizacja Torunia to nie tylko domena dnia dzisiejszego i unijnych funduszy. Przeprowadzano takową w dziejach miasta wielokrotnie. U schyłku XIX w., także jeszcze w latach 20. XX w. polegała ona między innymi na wyburzaniu / usuwaniu pozostałości budowli obronnych (mury, fosy), aby stworzyć miejsce dla nowych budowli rozwijającego się miasta.

W 1889 roku prasa donosiła: „Po zasypaniu fosy starej fortecy okazało się, że nie uwzględniono przy powzięciu powyższego planu bardzo ważnej rzeczy, tj. że nie zdano sobie sprawy z tego, w jaki sposób woda zaskórna, która dotąd fosami temi odpływała, odpływać będzie mogła. Następstwem tego było, że po zasypaniu fos pokazała się w piwnicach sąsiednich domów woda. Nie pozostało nic innego, jak zasypane fosy na nowo odkopać i pozakładać rury odprowadzające wodę. Przy tej pracy napotkano na mur, który usunąć było trzeba.
Pracę tę powierzono pionierom [tj. saperom], którzy pozakładali miny i mur wysadzili. Detonacja była przy tem tak silna, że mieszkańcy domów sąsiednich – nie uprzedzeni o tem – z mieszkań swych pouciekali w mniemaniu, że nastąpiło trzęsienie ziemi. W jednem oknie kościoła P. Maryi wyleciały wszystkie szyby.”

Kościół Mariacki i fragment Rynku Staromiejskiego, pocztówka, 1915.
Ze zbioru Tamary i Krzysztofa Klunderów.

środa, 27 sierpnia 2014

HITY I KITY - SIERPIEŃ 2014




HITY I KITY TORUNIARNI
PRZODEM I TYŁEM – LOKALNIE –
DO RZECZYWISTOŚCI
I DO BYLEJAKOŚCI
 



HIT



HIT sierpnia – bezapelacyjnie – to wystawa Rubinkowo” Aleksandry Sojak-Borodo i Katarzyny Skrobały, w Galerii Wozownia. Gratuluję – i dziękuję – Autorkom i Organizatorom.


NARESZCIE! Nareszcie zaczynamy dostrzegać, że Toruń to nie tylko Starówka, gotyk na dotyk itp. itd. Przy całym szacunku dla zabytkowej i pięknej, najstarszej części miasta. Nareszcie zaczynamy postrzegać NASZE miasto w wymiarze SPOŁECZNYM. Miasto to nie tylko architektura, urbanistyka, infrastruktura – to LUDZIE.

Dzięki różnym indywidualnym i społecznym działaniom (powinno być: oddolnym, ale nie lubię tego określenia) zaczynamy poznawać i cenić nasze małe ojczyzny w wymiarze mikro: osiedla, dzielnice. I identyfikować się z nimi.
Mają w tym też zasługi członkowie Toruńskich Spacerów Fotograficznych (tu na temat Rubinkowa) i wielu, wielu innych… Niektóre zdjęcia z Rubinkowa w wykonaniu TSF mają walory malarskiej abstrakcji, kompozycji symbolicznych, plastycznych znaków...

Fot. Zbyszek Filipiak
(Jedno z moich ulubionych zdjęć "forma - kolor".)

Wystawa wygrała z drugim wydarzeniem typowanym do HITU sierpnia – odnowieniem budynku z tzw. pruskiego muru przy ul. Stromej. Serce muzealnika optowało za odnowionym zabytkiem, ale zdecydował szerszy wymiar edukacyjny i społeczny w przypadku ekspozycji.


Czyli MOŻNA, jeśli się CHCE! Prywatny właściciel (chwała Mu za te starania i ich efekt) zawstydził władze miasta, które nie potrafią?, nie chcą? poradzić sobie z choćby zabezpieczeniem jednego z najcenniejszych w mieście budynków szachulcowych, przy ul. Bydgoskiej 50.

KIT

Bezapelacyjne zwycięstwo rzeczniczki prasowej Prezydenta (nie po raz pierwszy w HITACH I KITACH...: styczeń 2014 oraz luty 2014), za wypowiedź na temat strażników miejskich śpiących w samochodzie podczas służby (Śpiochy do raportu, wystąp!).

Pani rzecznik stwierdziła: Straż ma komendanta, a on – narzędzia do wyjaśnienia tematu i wyciągnięcia personalnych konsekwencji. Analogicznie było w przypadku Muzeum Okręgowego. Tu też rozwiązanie konfliktu prezydent pozostawił dyrektorowi placówki.

KIT za model „zarządzania po toruńsku”, który ta wypowiedź reprezentuje. Pani rzecznik była uprzejma zrównać dw światy: zaniedbanie obowiązków przez szeregowego pracownika z mobbingiem uprawianym przez szefa. Gratuluję tylko czego? Braku wiedzy czy raczej dobrego samopoczucia?

Dodam, że sprawa w Muzeum to nie konflikt, ale PATOLOGIA. Wcale nie zniknęła po wywaleniu mnie z pracy. I nie zniknie, bo jest na nią odgórne przyzwolenie. I jeszcze istotny szczegół – w normalnym świecie nie jest się sędzią we własnej sprawie. Władza ma zawsze rację było, ponoć minęło. NIE w Toruniu...
Ja miałam czelność nazwać rzeczy po imieniu (podobnie jak inni, tyle że anonimowo, w ankiecie Państwowej Inspekcji Pracy) – straciłam pracę, strażnicy na służbie spali na oczach wszystkich (oj, było śmiechu w Toruniu i w internecie!) – mają się świetnie.

Nie wiem, czy współczuć Pani rzecznik bardziej tego, że NIE ROZUMIE, o czym mówi, czy że MUSI mówić bzdury…


O mnie

Moje zdjęcie
TORUNIARNIA i TORUNIARKA – jak firma i jej przedstawicielka. Tak właśnie ma być. Toruń to moja „firma”, na rzecz której pracuję od lat. Ten drugi neologizm – co do genezy analogicznie jak szafiarka. Toruniarką jestem od dawna. A zacięcie edukacyjne i przymus działania na rzecz dobra wspólnego należą do katalogu moich (licznych) wad. Jestem historykiem sztuki, zabytkoznawcą, regionalistką, muzealniczką (raczej byłam; zwolniona po ponad 26 latach pracy w Muzeum Okręgowym, zob. http://forum.pomorska.pl/mobbing-w-torunskim-muzeum-dyrektor-to-nas-nie-dotyczy-t92558/). Pracuję społecznie w Stowarzyszeniu Historyków Sztuki. Będzie o: kulturze i sztuce Torunia, o zabytkach, rzemiośle artystycznym i wątkach obocznych. Także o mojej dzielnicy – Podgórzu. Rzeczy nowe, stare, wnioski, refleksje i pytania. Oby ciekawe... /TORUNIARKA – Katarzyna Kluczwajd/ https://www.facebook.com/katarzyna.kluczwajd Blog nie mógłby zaistnieć bez prac Andrzeja R. SKOWROŃSKIEGO – najlepszego fotografa dokumentalisty sztuki toruńskiej i w Toruniu. Andrzej ma zdjęcie każdego miejscowego zabytku i ciekawego miejsca, a jego ogromny album jest zawsze otwarty dla badaczy, tak jak On – dla przyjaciół.